Het (on)geluk in de Pantanal

Over ons vierdaags verblijf in de Pantanal zouden we een boek kunnen schrijven. Laat ons zeggen dat het vier intense dagen waren!

De Pantanal is een van de grootste moerasgebieden ter wereld. Anaconda´s verbroederen hier met een populatie van ongeveer 20 miljoen krokodillen, terwijl papegaaien en toekans hen rond de oren vliegen.

.

Maar in plaats van een moeras lijkt de Pantanal een woestijn. We zouden nu aan het einde van het regenseizoen moeten zijn, maar sinds Januari hier er geen druppel regen meer gevallen, waardoor het waterpeil zo'n 8 (!!!) meter lager staat dan normaal. De boottocht vertrekt normaal gezien aan onze pousada, nu kunnen we pas 5 km verderop de rivier in. Het is echt wel triest dit moerasgebied te zien snakken naar water. Anderzijds hadden we dan weer het geluk dat door de droogte alle dieren rond de schaarse waterpoelen verzamelen en kregen wij dus ongelooflijk veel fauna te zien.

Na de sneeuw in de tropische Chinese gebieden, de overstromingen in Vietnam en deze droogte ervaren we meer dan ooit dat we onze planeet naar de kl**** aan het helpen zijn! Ja we kunnen er met z'n allen iets aan doen... lalalalaaa.

Pirana vissen doe je ironisch genoeg tot aan je middel in het water. Bert heeft na 3 uur nog steeds geen enkele vis aan de haak geslaan, maar dat is kouwe kak in vergelijking met de pech die we ´s avonds hebben.

Wanneer we na het avondmaal vanop een platform de sterrenhemel aan het bewonderen zijn, zien we vuur in het kamp. Wanneer de vlammen plots 10 meter hoog zijn beseffen we dat dit geen kampvuurtje is maar een brand. Wanneer we dichterbij komen zien we dat het onze kamer is die in brand staat. Aimee en Simon, onze Nieuw Zeelandse kamergenoten, vertellen ons vol ongeloof dat de airco ontploft is, de matrassen vuur hebben gevat en dat het maar een haar heeft gescheeld of heel de kamer in lichterlaaien stond .

.

Wanneer Bert een volledig verkoolde rugzak naar buiten sleept, wordt iedereen heel stil. Simon verliest, op een oude tandeborstel na, alles. Wij hebben meer geluk, op brandgaten in onze kleren en rugzak na komen wij er heel goed vanaf. De kamer is een volledige ravage. Maar al snel beseffen we dat we heel veel geluk hebben gehad, dat we niet in de kamer waren toen de boel ontploft is in de eerste plaats en dat de brand geblust werd vooraleer onze rugzak ook in de vlammen op ging.

En zo vlogen de vier dagen Pantanal voorbij. Onvergetelijk, zeg dat wel. De volgende dag nemen we afscheid van Brazilië en steken we de Boliviaanse grens over!

Jihaaaa!!! Keep on trippin`!!!!